نمیخواستم سلام کنم اما شرط ادب جز این نیست....!!!!
سلام .......سلامی به تلخی قهوه تلخ......سلامی به تلخی تمام رفاقت هایی که بچه های محل زیر پاشون گذاشتن........سلام به اون دسته از بچه هایی که وقتی سر و دستشون به یه جا بند شد خودشونو گم کردن.........یکی رفت ازدواج کرد و خودشو گم کرد........یکی پولدار شد و خودشو گم کرد.............یه عده از همون اول هم گم و گور بودن ............فقط اینو بگم که از بین اینهمه دوست و رفیق فقط یکی تون هنوز باوفا باقی مونده و با اینکه از نظر مالی وضعش خوب نیست و به قول خودمون رعیت وچه هسه اما از نظر مرام و معرفت مرامی به وسعت دریا داره....
دم همه ی بچه هایی که سرشون تو لاک خودشون - خانوادشون - زنشون و مهمتر از همه پول و منافعشون هست گرم.....امروز اعلام مکنم که این وبلاگ دیگه به عشق شما بی معرفت ها و قدر نشناس ها نوشته نمیشه...این وبلاگ رو از این پس واسه دل خودم مینویسم و نیازی به هیچ کدوم از شماها ندارم......برین با تموم دلخوشی های زودگذرتون خوش باشین.....شمارو چه به زنده نگه داشن نام روستاتون...
